Als hoogsensitief persoon lijk je, zowel privé als in de professionele sfeer, vlug aan te voelen wat er tussen de regels speelt. Je voelt (on)bewust de (on)bewuste behoeften of verlangens van de andere aan. Zo voel je dat iemand het zwaar heeft, ook al wordt dat ontkend, en dan ga je direct in de ‘actie’ modus of regel je wat er geregeld moet worden. Jouw focus ligt heel vaak bij de andere, buiten jezelf dus. Logisch toch? Je hebt dit mechanisme ook ‘geleerd’ in jouw kindertijd.
Zo merk je gedurende een vergadering dat de dingen die gezegd worden, niet congruent zijn met de non-verbale communicatie. Wat voor verwarring en twijfel zorgt. Daar schep jij zelf liever even wat duidelijkheid over.
Een ruzie of een geschil of een discussie met een ander komt voor jou vaak keihard binnen.
En je voelt heel vaak bijzonder goed de ‘impliciete’ verwachting aan bij de ander, wat maakt dat je je ‘liever aanpast, dan je schuldig voelt en voor jezelf kiest’.
Los van de vraag of deze verantwoordelijkheden écht werkelijk op jouw schouders rusten, vraagt het constant gefocust zijn op de buitenwereld van jou bijzonder veel energie! Je vergeet in praktijk heel vaak terug in te checken bij jezelf, terug te verbinden met jezelf.
De vraag die je jezelf dan misschien, na verloop van tijd, stelt : ‘Wat maakt dat ik, als hoogsensitief persoon, dan toch geboren werd in dit gezin met (op het eerste zicht) niet-hoogsensitieve personen?’ Of : ‘Wat levert mij dit nu op, als hoogsensitief persoon?’
Zo herkenbaar, Caroline ❤️
Dank je wel Isabel. Heel fijn te lezen dat het voor jou herkenbaar is.