Zoals in eerdere blogposts aangegeven, zijn we als kind geconditioneerd om ons aan te passen, ons kleiner te maken, … Overlevingsstrategieën ontwikkeld in onze kinderjaren belemmeren ons vaak op latere volwassen leeftijd. Wanneer je namelijk steeds bezig bent met het geluk van een ander, of slechts gelukkig bent na externe bevestiging of goedkeuring, dan leg je jezelf zoveel druk en stress op jezelf, op jouw autonoom zenuwstelsel, en kan  je niet langer tot rust komen. Bijgevolg ontstaat er, wellicht vroeg of laat, een onbalans in jouw energie huishouding.

Zo kan het zijn dat je in het verleden, binnen alle of bepaalde relaties, veel gaf. Zo ontstond er een onbalans in het geven en ontvangen. Je geeft graag veel aan anderen, want dat geeft jou een fijn gevoel. Terwijl het ontvangen achterwege blijft of moeilijker is. Uiteindelijk stond er niemand, ook jij zelf niet, stil bij jouw behoeften en verlangens.

Wie is de meest aangewezen persoon om jouw verlangens en behoeften te vervullen?
Jij?
Juist, ja jij zelf!
Jij mag jezelf geven waarnaar je verlangt, want je bent het waard.

‘Hoe dan?’ is een vaak gestelde vraag. Laten we deze vraag eerst even parkeren, want wees eerlijk : na een lange dag met een gevulde agenda neerploffend in de zetel besef jij wel degelijk dat wat meer rust jou deugd zou doen. Je beseft mogelijks ook dat je hier en daar, al dan niet met kleine aanpassingen, soms korte momenten van rust echt wel kan inpassen in die agenda.  Alleen, de vraag is : ‘Wat maakt dat jij geen tot weinig ruimte neemt voor jouw behoeften en verlangens?’

Durf je wel eens stil te staan bij deze vraag? Vaak ‘weten’ we in ons binnenste alle antwoorden op al onze vragen en is het een kwestie van durven open te staan voor het antwoord, de ‘juiste’ vraag te stellen…